Mijn kompas volgen

Afgelopen periode mocht ik weer even voor mijn missie gaan staan.
Ik had een gesprek met een preventiemedewerker van een groot bedrijf. Ik werd benaderd voor dit gesprek om te onderzoeken of ik iets voor hun medewerkers kan betekenen. Voorafgaand aan dit gesprek wilde ik transparant zijn en mijn doelgroep aangeven. Ik mailde:

“Misschien heb je het ook op mijn website gelezen. Mijn missie is het helpen van vrouwen die teveel stress hebben, de lat hoog leggen en regelmatig onzeker zijn, te begeleiden naar meer rust, meer energie en meer zelfvertrouwen. Het lijkt me mooi om samen te onderzoeken of ik iets voor jullie vrouwelijke medewerkers kan betekenen!”

Ik voelde en wist dat ik dit ging aangeven. Toch vond ik het wel weer even een dingetje om dit zo te benoemen. Want dat hoor ik wel vaker als ik mijn doelgroep aangeef: “Je kunt toch ook mannen coachen?” En ja, ik heb ook mannen gecoacht en zij hadden er ook baat bij.
Maar dan denk ik weer even aan mijn juristentijd. M’n werkgever en klanten hadden er ook veel baat bij. Maar ikzelf was niet in lijn met mijn missie.
Toen wist ik mijn missie ook nog niet. En wist ik ook nog niet dat een mens een missie kon hebben.
Nu ik wel leef naar mijn waarden en naar mijn missie heb ik soms m’n grenzen aan te geven. Niet altijd makkelijk, maar voor de lange termijn veel beter voor mij als ik mijn kompas blijf volgen.
En dan kan ik dit prachtige werk blijven doen, zonder dat ik aan mezelf voorbij ga. Want ik kan m’n tijd en energie maar één keer besteden, meer dan 24u zitten er niet in een dag❤